 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ну а здавалася, гэты палон – на вякі.
Цмок падыхае ля ног прыгажуні суровай.
Рыцар чакае, стамлёны, у латах цяжкіх
З гэрбам лілейным, майго літасьцівага слова.
Што адказаць табе, мой непахісны гэрой?
Кроў на мячы высыхае, і высахлі сьлёзы.
Я палюбіла свой закратаваны пакой
І цішыню, у якой нараджаюцца крозы.
Ну а цяпер – за табою сядзець на кані
Вабнай здабычай і сьведчаньнем воінскай моцы...
Цмок падыхае. Згасаюць на вежах агні.
Не разумее маўчаньня майго абаронца.
Ціха пагладжу рукой залатую луску
І азірнуся з тугою на чорныя вежы...
Кроў іржавее на жоўтым халодным пяску.
Ты памыліўся, ваяр. Я табе не належу.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
